Nog 16 keer slapen...
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
14 December 2006 | Oeganda, Mbarara
En dan stop ik definitief met jullie mailboxen wekelijks te bestoken en kunnen we weer gewoon gaan doen... Zal trouwens blij zijn eindelijk af te zijn van dat eenrichtingsverkeer. Ik zit hier maar te typen over al wat zich in mijn diepste binnenste afspeelt en jullie kunnen dat vrolijk laten gebeuren... Wel gedaan met die pret, binnenkort kom ik persoonlijk interactie eisen ;-) Heb het natuurlijk mezelf aangedaan door in de eerste plaats te vertrekken en anderzijds zou ik ook gewoon niets kunnen laten weten... maar ja, dat zou dan weer niets voor mij zijn... blablabla ;-)
‘t Is een beetje een rare laatste week geweest, hier in Mbarara. Alles stond wat in teken van afscheid, en ik haat afscheid... ‘t Is allemaal begonnen toen de duitsers hier dinsdagochtend vertrokken. Lorena begon te wenen toen ze me een laatste keer vastpakte en sindsdien is een melancholische bui definitief blijven hangen in mij. We proberen de dagen nog zo zinvol mogelijk in te vullen, maar eens je met je hoofd op vertrekken staat is dat toch allemaal wat moeilijker.
We gaan de mensen hier missen. Het leven is hier helemaal anders (thou-ough! of hoe schrijf je dat?). Iedereen heeft mekaar meer nodig dan bij ons waardoor er een ander contact is tussen mensen (of ik verklaar dat toch zo). Ze zijn veel meer open dan wij en ook veel warmer. Misschien zijn wij dat ook wel naar vrienden toe, maar we doen dat toch niet met jan en alleman. Hier gebeurt dat dus wel met alleman... Er is ook veel meer lichaamlijk contact tussen mensen, en dit zonder bijbedoelingen (meestal toch). We hebben er eerst echt aan moeten wennen, maar 'k denk dat we het vanaf nu zelfs zullen missen (‘k ga een nieuwe trend zetten in Belgie denk ik). Als je hier iemand leert kennen dan is dat zeer normaal dat je 5 minuten later al hand in hand staat te babbelen (man of vrouw, maakt niet uit). Mannen (jong of oud) lopen hier hand in hand op straat, gewoon omdat ze vrienden zijn. Dat zou bij ons niet denkbaar zijn. Anderzijds bestaat er bijvoorbeeld een strikte etiquette rond kussen. Kussen op straat wordt niet aanvaard, zelfs een begroetingskus is erover. Ge kunt ier dus nie met uw nieuw lief staan muilen tegen de supermarkt. Heb ik gelukkig geen last van heb, wees gerust (wij kunnen binnenshuis alles doen wat we niet laten kunnen... broeha ;-))
't Leven lijkt hier veel simpeler (nadruk op 'lijkt' lijkt me gepast). Het draait meer om overleven en minder om status. Natuurlijk kan je niets veralgemenen. De rijkere Oegandesen hebben bijvoorbeeld opvallend veel weg van westerlingen (en dat is dan weeral een veralgemening, ik weet het). Hoe meer je hebt, hoe meer je wilt en hoe meer je ganse dagen bezig bent om het niet te verliezen zeker? Maar laat ik vooral niet veralgemenen...
Gedaan met analyseren en kaderen dit was echt het allerlaatste (collectieve zucht van opluchting veronderstel ik? ;-)).
Morgenavond houden we een afscheidsfeestje voor de studenten (warme chocomelk, pannekoeken en zelfgebakken taarten... en zonder alcool; mieten dat we zijn! de studenten zitten hier in hun examens dus we willen ze nie te veel in verleiding brengen)Zaterdag grote inpakdag. Zondagochtend vertrekken we naar Kampala (bij Sarah en Karen), vanaf dinsdag doen we met ons 5 een driedaagse trip in Murchison Falls NP, daarna hebben we 4 dagen om heen en weer van Kampala naar Mbale te trekken (Sipi falls bezichtigen), Kerst in Kampala (op een terraske in de zon) en 2 dagen voor vertrek hebben we nog een rafting op de Nijl geboekt (‘k doe nu al in mijn broek ;-))
29 december, laat op de avond, vertrekken we terug richting Brussel. We komen er normaalgezien aan rond 6 uur ‘s ochtens. Misschien is mijn lief tegen dan al uit Thailandie geraakt... maar zal toch maar beter niet al te veel hopen. Heb al veel aan zelfbescherming moeten doen de laatste maanden, ben het dus al wa gewend (en 't is gemakkelijker dan jezelf troosten achteraf).
Zo, misschien dat ik ergens onderweg nog wel eens aan internet geraak en toch nog eens iets laat weten (kwaad of blij, 'k doe het toch ;-)).
Hou jullie taai en tot gauw!
‘t Is een beetje een rare laatste week geweest, hier in Mbarara. Alles stond wat in teken van afscheid, en ik haat afscheid... ‘t Is allemaal begonnen toen de duitsers hier dinsdagochtend vertrokken. Lorena begon te wenen toen ze me een laatste keer vastpakte en sindsdien is een melancholische bui definitief blijven hangen in mij. We proberen de dagen nog zo zinvol mogelijk in te vullen, maar eens je met je hoofd op vertrekken staat is dat toch allemaal wat moeilijker.
We gaan de mensen hier missen. Het leven is hier helemaal anders (thou-ough! of hoe schrijf je dat?). Iedereen heeft mekaar meer nodig dan bij ons waardoor er een ander contact is tussen mensen (of ik verklaar dat toch zo). Ze zijn veel meer open dan wij en ook veel warmer. Misschien zijn wij dat ook wel naar vrienden toe, maar we doen dat toch niet met jan en alleman. Hier gebeurt dat dus wel met alleman... Er is ook veel meer lichaamlijk contact tussen mensen, en dit zonder bijbedoelingen (meestal toch). We hebben er eerst echt aan moeten wennen, maar 'k denk dat we het vanaf nu zelfs zullen missen (‘k ga een nieuwe trend zetten in Belgie denk ik). Als je hier iemand leert kennen dan is dat zeer normaal dat je 5 minuten later al hand in hand staat te babbelen (man of vrouw, maakt niet uit). Mannen (jong of oud) lopen hier hand in hand op straat, gewoon omdat ze vrienden zijn. Dat zou bij ons niet denkbaar zijn. Anderzijds bestaat er bijvoorbeeld een strikte etiquette rond kussen. Kussen op straat wordt niet aanvaard, zelfs een begroetingskus is erover. Ge kunt ier dus nie met uw nieuw lief staan muilen tegen de supermarkt. Heb ik gelukkig geen last van heb, wees gerust (wij kunnen binnenshuis alles doen wat we niet laten kunnen... broeha ;-))
't Leven lijkt hier veel simpeler (nadruk op 'lijkt' lijkt me gepast). Het draait meer om overleven en minder om status. Natuurlijk kan je niets veralgemenen. De rijkere Oegandesen hebben bijvoorbeeld opvallend veel weg van westerlingen (en dat is dan weeral een veralgemening, ik weet het). Hoe meer je hebt, hoe meer je wilt en hoe meer je ganse dagen bezig bent om het niet te verliezen zeker? Maar laat ik vooral niet veralgemenen...
Gedaan met analyseren en kaderen dit was echt het allerlaatste (collectieve zucht van opluchting veronderstel ik? ;-)).
Morgenavond houden we een afscheidsfeestje voor de studenten (warme chocomelk, pannekoeken en zelfgebakken taarten... en zonder alcool; mieten dat we zijn! de studenten zitten hier in hun examens dus we willen ze nie te veel in verleiding brengen)Zaterdag grote inpakdag. Zondagochtend vertrekken we naar Kampala (bij Sarah en Karen), vanaf dinsdag doen we met ons 5 een driedaagse trip in Murchison Falls NP, daarna hebben we 4 dagen om heen en weer van Kampala naar Mbale te trekken (Sipi falls bezichtigen), Kerst in Kampala (op een terraske in de zon) en 2 dagen voor vertrek hebben we nog een rafting op de Nijl geboekt (‘k doe nu al in mijn broek ;-))
29 december, laat op de avond, vertrekken we terug richting Brussel. We komen er normaalgezien aan rond 6 uur ‘s ochtens. Misschien is mijn lief tegen dan al uit Thailandie geraakt... maar zal toch maar beter niet al te veel hopen. Heb al veel aan zelfbescherming moeten doen de laatste maanden, ben het dus al wa gewend (en 't is gemakkelijker dan jezelf troosten achteraf).
Zo, misschien dat ik ergens onderweg nog wel eens aan internet geraak en toch nog eens iets laat weten (kwaad of blij, 'k doe het toch ;-)).
Hou jullie taai en tot gauw!
-
14 December 2006 - 14:47
Elvis:
eerstes!!!!!!!!! -
14 December 2006 - 14:49
Bart:
als de duitsers vertrekken moet je niet rouwen ;-)
allez tot subiet met oudejaarsavond! -
14 December 2006 - 15:43
Amélie:
dag eva, nog steeds blij van je te horen! terwijl geneeskunde hier hoe langer hoe dwazer lijkt (lees: hoe verspil ik mijn energie door voor de 100ste keer bloed in een ethylieker met bloedende varices te sjassen), maken jullie de dagelijkse overlevingsdrang van jonge mensen mee... en ik ook heel weldra... afijn, alvorens ik lyrisch word: geniet van jullie komende verlofdagen en mss tot in belgië? Nog net in den draai mss? -
15 December 2006 - 18:26
Dieter:
Graag wat fotootjes van jullie binnenshuis aktiviteiten! -
16 December 2006 - 16:14
Oenie:
Bis Balt eefie -
16 December 2006 - 16:16
En Ouders Van Oenie:
"...zeg dat we mee de dagen aftellen en dat we hopen op een veilige thuiskomst en dat nog niets weten van euch... en dat we hopen dat dirk tegen dan ook thuis is...
groetjes, euch, vele groetjes" -
20 December 2006 - 10:34
T:
Nog tien keer slapen (ik wou u enkel een originele titel aanreiken voor een eventueel volgend - als dat er nog komt - verhaal) -
24 December 2006 - 11:55
Luck En Claudine:
beste Eva,
We wensen jou een gezellige Kerst en een vlotte terugreis naar Belgenland.
Proficiat met jouw inzet!
Luck en Claudine Naert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
